In de Volkskrant stond vorige week een intrigerend klein berichtje. Het ging over columniste Aaf, die bevallen was van een dochter. Maar dat was niet alles. In het stukje stond een zin die ik me helaas niet helemaal meer kan herinneren. Maar hij ging ongeveer zo: ‘Aaf is nog met zwangerschapsverlof, maar ze begon deze week wel met een wekelijkse column in Margriet.’ Misschien zoek ik er teveel achter, maar op mij kwam dit zinnetje (en vooral het woordje ‘maar’!) een beetje rancuneus over. Vrij nemen bij de Volkskrant, maar wel beginnen bij Margriet. Dat kan natuurlijk niet!
Het meest fascinerend aan het bericht was natuurlijk de bizarre onthulling dat Aaf in Margriet was gaan schrijven. Ik ken Aaf van haar column in de NRC Next, waar ze mee stopte toen ze moeder werd. En nu dit! In mijn hoofd vormde zich een beangstigend rijtje: NRC Next, Volkskrant, Margriet. What’s next? Een column in de Plus? Aan de andere kant, misschien zat ik er wel naast. De Margriet ken ik vooral uit de tijd dat mijn moeder hem nog wel eens las. Pakweg zo’n 25 jaar geleden. Wie weet is Margriet enorm met z'n tijd meegegaan. En is het het lijfblad dat ik zo node mis! Ik kocht een Margriet.
Het bladeren in de Margriet kostte me ongeveer een kwartiertje. In dat kwartiertje leerde ik de Margriet-vrouw kennen. De Margriet-vrouw is wars van onnodige luxe (“een verwendagje in uw eigen badkamer”), geniet vooral op de vierkante centimeter (“als hij geniet, geniet ik ook”), is dol op gezelligheid (‘strak ingericht, toch gezellig’) en ziet zelfs bij de ergste tegenslag nog lichtpuntjes en kansen (“in Haïti werd ik een beter mens”). Echt erg wordt het pas als haar vertrouwen beschaamd wordt (“als ik mijn eigen zus niet kan vertrouwen, wie dan wel?”). De Margriet-vrouw houdt van tradities, maar durft ook best te experimenteren (‘Erwtensoep uit alle windstreken’). Haar onbetwiste heldin is Yvon Jaspers (“wat een leuk mens is zij”). En dat is fijn, want die heeft ook een column in Margriet.
De combinatie Aaf-Margriet, die zag ik niet direct. Tot ik me een oude familievete herinnerde. Margriet was vroeger altijd het zielige zusje van Libelle. Eigenlijk net zoals die andere Margriet altijd achter Beatrix aanliep. En ook nu heeft Libelle een hogere oplage (460.000 vs. 275.000) en een succesvoller ‘event’ (Libelle Zomerweek vs. Margiet Winterfair). Het zwakke punt van Libelle? De columnisten! Op het web wordt daar flink over geklaagd. De columnisten ‘reizen de hele wereld over alsof dat maar normaal is’ en hun leven is ‘niet representatief voor een gewone Nederlandse vrouw’. In de strijd met haar dominante zusje zet Margriet daarom de lekker gezellige Yvon in. En nu dus ook Aaf. Die schrijft altijd zo leuk over de kleine dingen in het leven! Ik twijfel. Margriet trouwens ook. Daarom heeft Aaf een lelijke foto gekregen en heet haar column ‘HuisTuinKeuken volgens Aaf’. Zo lijkt ze toch een beetje op de Margriet-vrouw.
No comments:
Post a Comment